Toen ik nog zwanger was van Roel vroeg mijn vriendin of ik me goed had voorbereid op de borstvoeding. Ik was toen nog geen twintig weken zwanger en antwoordde met een vraag: dat is toch gewoon onze natuur? Ik dacht dat het wel los zou lopen. Ze plaagt me er nog wel eens mee.
Wanneer je in de westerse wereld wil borstvoeden, kun je het heel moeilijk krijgen. Wij hadden een moeilijke start omdat Roel prematuur geboren werd, daarover schrijf ik vast nog een keer een blog, maar los daarvan liggen de verwachtingen en de werkelijkheid ver uit elkaar. Roel kreeg in het begin 12 keer per dag 10cc melk. Ik mocht het niet geven want ik kreeg medicatie die in de borstvoeding terecht kwam, maar toen Roel de uitgerekende datum had bereikt en meer dan drie kilo was, wou hij nog steeds 12 keer per dag aan de borst. Ik dacht dat er iets mis met hem was omdat het ziekenhuis zijn afgekolfde voedingen had afgebouwd tot 8 per dag. Ik dacht dat ik te weinig voeding maakte waardoor hij vaker moest bijtanken.
Gelukkig werd ik op www.borstvoeding.com gewezen en op het borstvoedingsforum, hier kreeg ik veel handige informatie en vooral veel moeders en lactatiekundigen die mijn twijfels en problemen snapten en de tijd namen om mijn vragen te beantwoorden. Want wat roept het vragen op! Dat bedenk je niet van te voren, dat je dat allemaal niet weet.
Ik bleek hele verkeerde verwachtingen te hebben en werd steeds teleurgesteld omdat het helemaal niet liep zoals ik bedacht had. Ik moest ophouden met denken te kunnen voorspellen hoelaat hij zou komen, hoeveel hij moest slapen en hoelang hij moest drinken. Ik had daar helemaal niets over te zeggen. Ik moest ook ophouden te denken dat als het anders liep, dat ik geen goede moeder was of dat er iets niet goed was met Roel. Er was niks mis met mijn zoon. Één nacht was hij vanaf 4 uur in de ochtend elk uur gekomen. Wanhopig schreef ik mijn nood op het forum en moeders antwoordden: hij is waarschijnlijk aan het regelen. Oh? Wat knap van mijn kind, ik was gewoon trots op hem. Hij ging zelf regelen dat mijn borsten meer moesten maken. Wow....
Ik heb altijd fulltime-plus banen gehad en ben gewend om al mijn vrije tijd nuttig te besteden. Vrijwilligerswerk en studies zorgden ervoor dat ik nooit stil zat. Nu moest ik wel stil zitten. Ik had rust nodig om te voeden en tussen de voedingen door kwam ik niet echt ergens anders aan toe want voor je het wist was ik weer nodig. En elke keer dacht ik; ik hoop dat ik nu even drie uur pauze krijg. Veel te hoge verwachting en helemaal niet reëel. Maar het kwam mij soms gewoon niet uit. Dan had ik eigenlijk andere plannen. Dom, want in die eerste maanden heb je helemaal niet in de hand hoe het gaat. Ik heb vaak gedacht 'Waarom vertelt niemand je dat van te voren?' , maar de waarheid is dat me dat wel verteld is, maar dan dacht ik 'dat zullen we nog wel eens zien'
Nu geef ik zelf adviezen aan nieuwbakken moeders. Ik wil heel graag voorkomen dat zij dezelfde worsteling moeten doormaken. Ik ben best fanatiek soms in het geven van informatie, ik wil zo graag dat zo'n moeder ook gaat ervaren hoe fijn het is. Erger nog, onlangs hebben een aantal goede vriendinnen mij fanatiek genoemd. Borstvoedingsmaffia. Vanuit meerdere hoeken werd me zelfs gezegd dat het storend was en andere moeders een schuldgevoel kon geven. Eerst dacht ik Najazeg, don't kill the messenger, kan ik er wat aan doen dat borstvoeding beter is? Dat het zoveel meer is dan voeding alleen en dat het voor de hechting heel belangrijk is? Die onderzoeken spreken toch voor zich? Maar ik snap eigenlijk ook wel dat als je ook borstvoeding had willen geven en het is door welke omstandigheid dan ook niet gelukt, dat het niet leuk is om te horen. Het heeft dan ook niet zo heel veel zin meer om te proberen te overtuigen.
Dus heb ik me voorgenomen om mijn pijlen te richten op de mensen die wel overtuigd moeten worden. CB verpleegkundigen en artsen die adviseren om te stoppen met borstvoeding omdat ze niet weten hoe ze een probleem op kunnen lossen. Ik zou graag zien dat moeders eerder om hulp vragen, maar dat hulpverleners dan ook wel de juiste informatie geven of anders verwijzen naar iemand die het wel weet.
Dankzij het forum en mijn eigen moeder instinct geef ik nog steeds borstvoeding. Mijn dreumes kan er zelf om vragen en ik vind dat nu aandoenlijk terwijl ik vroeger altijd dacht dat dat een teken was dat een kind te oud was voor borstvoeding. Ik zie het nu als een teken dat hij zelf heel goed weet wat goed voor hem is. Hij gebruikt het als troost, als knuffel en als slaapmiddel. Zo voelt het goed.
Mooi verwoord!
BeantwoordenVerwijderen