Starten

Als een trage veerboot schuift de wasmand langs me voorbij, gevolgd door een serieus kijkende dreumes die een voor mij onduidelijk plan heeft. Maar zijn gezicht staat op belangrijk. De droge was die ik in de mand had gegooid is eruit gehaald en ligt verspreid over het balkon. Ik zal iets anders moeten gebruiken om de was mee naar binnen te nemen want de wasmand is nu duidelijk in gebruik. Gevuld met dreumes.

"Daar krijg je een pittige aan", dreigde een verpleegkundige in het ziekenhuis. Roel liet toen al zijn temperament zien en kon verschrikkelijk huilen als hij honger had, moe of overprikkeld was. De eerste maanden thuis hebben we heel moeilijk gevonden. Roel huilde heel veel en leek soms ontroostbaar. Zijn huilen dreef me soms tot wanhoop en iedereen leek er iets anders van te vinden.

Ik ben zelf heel veel gaan lezen en stuitte tot mijn grote opluchting op de term Attachment Parenting. Beetje rare term natuurlijk, want je zou toch denken dat elke ouder erop gericht is om zijn kind goed te laten hechten. Het blijkt in de westerse wereld nogal ingewikkeld te zijn geworden. We willen wel hechten, maar het moet niet teveel tijd kosten.

Borstvoeding is een hele belangrijke factor in de hechting, dat hoef ik niemand uit te leggen, maar toch geven moeders in Nederland gemiddeld maar 1 maand borstvoeding, terwijl wij biologisch gezien zijn gemaakt om 3 tot 7 jaar borstvoeding te krijgen. In de wereld is het gemiddelde 4 jaar! Ik zet daar een uitroepteken achter omdat dat in Nederland heel gek blijkt te zijn. Als ik zeg dat ik borstvoeding geef, vinden mensen dat eigenlijk raar. Niemand vind het raar dat het voedingscentrum adviseert om kinderen melk te geven, maar wel als dat moedermelk zou zijn, terwijl dat toch vele malen natuurlijker is dan koemelk? Koemelk is toch het alternatief en niet andersom?

Naast zogen doe ik ook nog aan dragen. Zo heeft de natuur het bedoeld, wij zijn dragende zoogdieren net als de apen. Andere zoogdieren zijn vluchters en verstoppers. Vluchtende zoogdieren kunnen binnen een uur staan om weg te kunnen rennen, verstoppende zoogdieren hebben vettere melk zodat hun nestje lekker lang slaapt en zichzelf niet verraad. Westerse mensen zijn zich als verstoppers gaan gedragen; ze geven hun kind een flinke voeding en leggen ze weg in de hoop dat ze lang blijven slapen. En als dat niet gebeurt, gaan ze advies vragen, want er klopt iets niet. Wat zo jammer is, is dat bijna niemand dan zegt dat het heel normaal gezond instinct is voor een baby om te huilen als het ontdekt dat het niet bij 'de groep' is.

Dus draag ik in ergonomische doeken. Niet de hele dag en niet meer overal naartoe, tegenwoordig wil Roel erg graag zelf achter de buggy aan lopen, maar we dragen als het nodig is uren achter elkaar. Het is leerzaam en veilig en hij kan zo ook nog bij je slapen. Lekker strak tegen je aan en ik zweer het je, het is helemaal niet zwaar.

Ik hoor ongeduldig gegil vanaf het balkon, Roel zit er op zijn knietjes in met zijn handjes op de rand en is boos. Hij duwt en trekt alsof hij wil dat de mand zo gaat schuiven. Maar het lukt niet en Roel gilt heel boos en roept Neeeeeee!! Als ik hem nu uit de mand haal weet ik zeker dat hij driftig wordt. Ik vraag; doet ie het niet? NEEEEEEE gilt Roel en hij rukt aan de rand. Moet er benzine in? NEEEEEEEEE!!! tranen lopen nu over zijn wangen en ik weet het ook even niet meer. Ik geef hem mijn sleutels. Je moet hem ook eerst starten toch? Nog een laatste snik... Ja......