Ik ben af en begin opnieuw

Nou, het was niet heel erg, maar het is toch niet gelukt vandaag. Heel veel momenten is het goed gegaan en daar ben ik ook trots op, maar er zijn gewoon situaties waar ik nog niet tegen bestand ben.

Ik ben zeker wel van plan het te worden. Dat is echt nog een leerpunt dus. Ik kan de situatie als een anekdote beschrijven, maar waar het om gaat, is dat er meerdere factoren tegelijk spelen. Een kind wil wat van mij, ik wil zelf ook nog iets en als ik pech heb mijn man ook. Dat is allemaal nog te doen zolang er geen onzekerheden of zelfverwijten mee gaan spelen. Zodra die om de hoek komen kijken kom ik in de gevarenzone. Of wat ook niet helpt is als ik vind dat mijn man iets had moeten doen en hij doet het niet.

Dus: In de auto gezeur van kleuter om nog een snoepje, gepiep van een dreumes erdoorheen om iets wat is gevallen en dan een man die zegt net te laat dat we er hier af hadden gemoeten.

Of een half uur voor het postkantoor dichtgaat bedenk je dat je nog iets moest posten, een dreumes dreutelt dwingend om je heen met haar jas omdat ze bang is dat ze niet mee mag, je sleutels zijn altijd op dat moment kwijt en dan laat je liefste kleuter een bak vol krijtjes op de grond vallen.

Nou nog eentje dan:
Je staat op het punt om je zoon naar school te brengen, je vraagt je af of het jasje dat je aanhebt wel past bij de broek want je hebt een belangrijk gesprek op je werk straks, je dochter die net is aangekleed poept haar luier nog even vol, dan krijg je een bericht dat het gesprek een half uur eerder is gezet en deelt je zoon mee dat hij deze trui stom vind en in zijn pyjama naar school wil.

In mijn eerste blog hierover deelde ik al de link naar de 'Orange Rhino' die uitgebreid over dit onderwerp geschreven heeft en het 520 dagen heeft volgehouden. Toen heeft ze toch weer geschreeuwd tegen haar kinderen want het is blijkbaar niet makkelijk.

Daarom heb ik haar tips gelezen : 12 steps to stop Yelling at your kid
Stap 5 is belangrijk voor mij: track your triggers. En dan met name de kleine problemen die ik voor kan zijn. Leg dingen 's avonds vast klaar!! Het gaat bij mij niet alleen om de tijd die het kost om te ontbijten, iedereen aan te kleden en alle tassen met de juiste spullen erin te hebben, maar vooral om het nog moeten bedenken hiervan terwijl er zoveel tegelijk speelt.
Mijn voornemen om elke zondag brood klaar te maken voor een hele week en in te vriezen, heb ik zelf eerst weggelachen en mijn man kijkt zojuist besmuikt als ik het nogmaals benoem, maar ga ik dus echt doen. In pakketjes van twee of vier. En als we dan een keer spontaan naar de dierentuin gaan, heb ik hopelijk wat in de vriezer liggen om zo te pakken. Hop.

Ik heb ook haar lijst met alternatieven bekeken. Alternatives to yelling en heb er al een paar uitgeprobeerd met succes. Zingen! Gewoon gaan zingen dat je zoon in pyjamalalalala naar buiten gaat lalalalala! Trok ie zo lachend zijn trui aan, waar gebeurd.

We zijn vandaag lekker gaan fietsen, een heel eind. Die kleine dreumes zat stilletjes verkleumd met een dikke snottebel voorop, maar ik kon er weer helemaal tegen. Lekker kopje thee bij thuiskomst met twee koekjes want ik heb gezonde suikervrije koekjes bij de natuur winkel gehaald, dus die discussie is ook een stuk makkelijker geworden. Terwijl mijn man het eten voorbereidde hebben de kinderen en ik gestoeid op het grote bed. Met veel kabaal en liedjes.
Twee kinderen gingen na het eten in bad, de oudste onderhandelde hierover met succes, hij mocht na zijn filmpje (en wou er vervolgens niet meer uit) Renza sliep tien minuten nadat ik haar in bed legde en Ralph een half uur eerder dan gisteren, dus die zit hopelijk morgen weer in een redelijk schoolritme.

Ik heb een beetje gefaald maar het voelt als noodzakelijke hobbel om van te leren. Ik ga gewoon weer met frisse moed verder.